Portal

Δήμητρα Τσίτσια

Πρέπει να σταματήσουμε να δικαιολογούμε τις εκφράσεις μίσους βρίσκοντας κάθε φορά μια καινούρια δικαιολογία.

Ήταν στενάχωρη η πρώτη φορά που έμαθα σε εκπαιδευτικά πλαίσια για την έννοια και την νομική υπόσταση του λόγου μίσους. Στενάχωρη διότι αυτή η πρώτη φόρα έφτασε να είναι στα 20 μου χρόνια. Ακόμη πιο στενάχωρη γιατί συνειδητοποίησα το πόσο σκληρό μπορεί να γίνει ένα άτομο απέναντι σε ένα άλλο. Πόσο βαθιά ριζωμένες είναι στην κοινωνία ορισμένες προκαταλήψεις. Δύσκολη είναι η συνειδητοποίηση του ότι ένα άτομο νιώθει τόσο ανώτερο ενός άλλου ή μίας άλλης κοινωνικής ομάδας που αποφασίζει να εκφραστεί σε λόγο μίσους με σκοπό να το φέρει σε μειονεκτική θέση ή και να προκαλέσει σε επιθέσεις βίας έναντι αυτού.

Σίγουρα δεν περίμενα να μάθω τον ακριβή ορισμό του λόγου μίσους για να εντοπίσω την ύπαρξη του, με βοήθησε όμως εκείνη την στιγμή, σαν μία υπενθύμιση ότι ορισμένα πράγματα είναι περισσότερο σοβαρά από ότι συνήθως παρουσιάζονται, για παράδειγμα «έλα μωρέ ένα αστείο ήτανε», σε ορισμένα θέματα δεν χωράνε αστεία. Επίσης ορισμένες δηλώσεις μπορεί να έχουν τόσο σοβαρή και επικίνδυνη σημασία που δεν μπορούν να καλυφθούν αναφέροντας αργότερα ότι ήτανε απλά χιούμορ.

Πως εν έτη 2022 άνθρωποι εκφράζουν λόγο μίσους σε ένα μέσο ενημέρωσης, σαν την τηλεόραση για ένα θέμα τόσο σοβαρό και άλλο τόσο επίκαιρο από την στιγμή που το 2021 μέτρησε 17 γυναικοκτονίες.

Ούτε η ηλικία αλλά ούτε και κάτι άλλο μπορεί να δικαιολογήσει τη δήλωση του Κωνσταντίνου Τζούμα ο οποίος σε σχολιασμό για τα λεγόμενα του Μητροπολίτη Κοζάνης: «Δεν μου λέτε εσείς οι γυναίκες δεν μπορείτε να κλείσετε τα στόματά σας; Πως τις αντέχετε;» εκτός του ότι συμφώνησέ μαζί του, δεν έμεινε εκεί καθώς σε συνέχεια της δήλωσης του ανέφερε: «Πιστεύω ότι οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα οφείλονται σε έναν βαθμό στην φλυαρία των γυναικών». Δεν γνωρίζω εάν η απόφαση ενός υποτιθέμενου δικαστηρίου θα ανέκρινε αυτό το λόγο μίσους σαν σκληρό/άμεσο, γνωρίζω όμως πως η δήλωση αυτή είναι αρκετά σοβαρή και δυσάρεστη καθώς μειώνει και δεν σέβεται τις γυναίκες που έχουν χάσει την ζωή τους κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Η κοινωνία λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που από μικρές και μικρούς μας μαθαίνουν να κανονικοποιούμε οποιοδήποτε σεξιστικό αστείο, σχόλιο αλλά και πράξη. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε να κλείνουμε τα αυτιά μας  ή να δικαιολογούμε ανθρώπους για τις εκφράσεις μίσους τους, δεν γίνεται να θέλουμε να ζούμε σε μία κοινωνία που στις παρέες μας θα γελάμε με σεξιστικά αστεία η με οποιαδήποτε άλλα αστεία που έχουν ρατσιστικό υπόβαθρο. Δεν γίνεται επίσης να βγαίνει ένας άνθρωπος σε ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης και να εκφέρει με τέτοια κανονικότητα στην ομιλία του έναν λόγο μίσους.