Portal

Βασιλική Στεργίου

Τι περιμένουμε πλέον από ένα άτομο όταν μας προσεγγίζει διαδικτυακά, και πόσο μάλλον καταλαβαίνοντας πως μας βλέπει ερωτικά; Ποιος κώδικας είναι ο κατάλληλος για την έκβαση της συζήτησης; Εκείνος του “φλερτ” σε ένα γενικότερο πλαίσιο; Πρέπει να βλέπουμε τη διαδικτυακή προσέγγιση ως κάτι διαφορετικό από τη δια ζώσης; Σε τι οφείλονται τα επανειλημμένα ξεσπάσματα μίσους που καταγράφονται, στην πλειονότητα των περιπτώσεων από άντρες, όταν η συζήτηση δεν έχει το επιθυμητό για αυτούς αποτέλεσμα; Θα είχαν την ίδια αντίδραση αν η ίδια αλληλεπίδραση λάμβανε χώρα δια ζώσης;

Δε πρόκειται για διαπληκτισμό, αλλά για κανονική παρενόχληση. Τη στιγμή που θα ξεκαθαρίσεις πως δεν ενδιαφέρεσαι, και (μη χειρότερα) αν έχεις απορρίψει κι άλλους, ανοίγεται για σένα ένας κόσμος κακοποίησης και παρενόχλησης, καθώς κάποιοι άνδρες, νιώθοντας μειονεκτικά, επιλέγουν να επιτεθούν (έστω διαδικτυακά) με το χειρότερο τρόπο. Πολλές φορές είναι η μάσκα της ανωνυμίας που δίνει την ώθηση στα πυρά να είναι τόσο έντονα, ειδικά όταν η γνωριμία γίνεται μέσω ιστοσελίδων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου το να βρεις σύντροφο/ ερωτικό παρτενέρ είναι η ουσία και ο λόγος που φτιάχνεις λογαριασμό εξαρχής.

Από την άλλη τα πράγματα δεν φαίνονται πάντα να είναι καλύτερα όταν πρόκειται για γνωριμίες που γίνονται μέσα από τους προσωπικούς λογαριασμούς των ατόμων στα ‘mainstream social media’ όπως είναι το Facebook, το Instagram κ.ά.Αυτό συμβαίνει γιατί, παρόλο που οι χρήστες χρησιμοποιούν το ονοματεπώνυμό τους, ίσως και πολύ περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή τους - αρκετές για να δημιουργηθεί μια πλήρης εικόνα ενός ανθρώπου που ζει ανάμεσά μας και βιώνει την καθημερινότητα όπως όλοι- συνεχίζει να υπάρχει η τεράστια ασπίδα της διαμεσολαβημένης επικοινωνίας που δίνει στον καθένα την άνεση να εκφράζεται χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις του άλλου, όπως θα έκανε στην πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα εχθρικά ξεσπάσματα μπορούν να αναχθούν σε ένα μείγμα στερεοτύπων και φυλετικών διακρίσεων. Βέβαια δε μπορούμε να παραλείψουμε ότι στη σύγχρονη κοινωνία είναι πιο κοινωνικά αποδεκτό οι άνδρες να εκφράζουν θυμό ως συναισθηματική αντίδραση παρά να αποκαλύπτουν τη θλίψη ή την ευαλωτότητα τους. Από την άλλη, για ορισμένους άντρες η απόρριψη μπορεί πραγματικά να είναι αντίθετη με την ιδέα τους για το πώς αναμένεται να συμπεριφέρονται οι «καλές» γυναίκες.

Είναι παγίδα να πιστεύουμε ότι η παρενοχλητική αυτή συμπεριφορά περιορίζεται στις διαδικτυακές αλληλεπιδράσεις. Η κύρια διαφορά όμως με την διαδικτυακή ρητορική μίσους, είναι ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν screenshot και να μοιραστούν την εμπειρία τους. Είναι πιο ορατό, μπορεί να αποδειχθεί, ή μάλλον, πρέπει να αποδειχθεί. Τα επακόλουθα τέτοιων καταστάσεων μπορεί συχνά να αποβούν μοιραία.