Portal

Ελισάβετ Βουδούρη

Κατά την διάρκεια ενός διαδραστικού διαλόγου με τον Ειδικό Εισηγητή για την ανεξιθρησκία και το δικαίωμα στην πίστη, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 46ης τακτικής συνόδου του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το κράτος του Κατάρ πήρε θέση για τον λόγο μίσους που πυροδοτεί την ισλαμοφοβία. Ο Ali Khalfan Al Mansouri, μόνιμος Αντιπρόσωπος του Κράτους του Κατάρ στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη, αναφέρθηκε ρητά στην ευθύνη της διεθνούς κοινότητας και όλων των κυβερνήσεων, ιδίως εκείνων των χωρών που αντιμετωπίζουν αύξηση ακροδεξιών κομμάτων και έξω κομματικών ομάδων, να αντιμετωπίσουν την ρητορική μίσους που δικαιολογεί και ωθεί προς την δημιουργία εχθρικών συναισθημάτων εναντίον των μουσουλμάνων.

Το κράτος του Κατάρ δέχεται και υποστηρίζει την άποψη του Ειδικού Εισηγητή για την ανάγκη λήψης αποφάσεων και μέτρων που θα λειτουργήσουν προληπτικά, έτσι ώστε να μειωθούν οι διακρίσεις εις βάρος των μουσουλμανικών μειονοτήτων των διαφόρων χωρών. Συμμερίζεται, επίσης, την αναγκαιότητα κατάργησης των ποικίλων περιορισμών εκδήλωσης της θρησκείας τους, την άμεση λήψη μέτρων για την καταπολέμηση των αρνητικών και διακριτικών στερεοτύπων που ασκούν οι αρχές επιβολής του νόμου, καθώς και την θέσπιση νέων, πιο προστατευτικών νόμων και μηχανισμών παρακολούθησης των παραβιάσεων, έτσι ώστε να γνωστοποιείται η ευθύνη των υπευθύνων.

Ο Ali Khalfan Al Mansouri θεώρησε την έκθεση του Ειδικού Εισηγητή αποσαφηνιστική και την χρησιμοποίησε ως αφορμή για να αναφερθεί και να καταδικάσει την παγκοσμίως εκδηλούμενη ισλαμοφοβία. Τόνισε ότι η αύξηση των αντι-ισλαμικών συναισθημάτων και η παγκοσμιοποίηση του προβλήματος αποτελούν φαινόμενα άκρως ανησυχητικά. Οι εκδηλώσεις μίσους και εχθρότητας έναντι του Ισλάμ και των Μουσουλμάνων οφείλονται, σύμφωνα με τον Εκπρόσωπο του Κατάρ, στα αρνητικά στερεότυπα που έχουν αποδοθεί στις συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, και έχουν ως αποτέλεσμα τον κοινωνικό αποκλεισμό τους. Η αποδοχή ή έστω μη αντιμετώπιση αυτών των πράξεων μίσους είναι απαράδεκτη και το κράτος του Κατάρ θεωρεί πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαθρεπτίζει τις αξίες του πολιτισμένου κόσμου, ούτε και μπορεί να δικαιολογηθεί με το πρόσχημα της διάδοσης ελευθεριών ή της προστασίας των πολιτών, καθώς η ελευθερία δεν σημαίνει παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων και η προστασία δεν αποδίδεται επιλεκτικά σε συγκεκριμένες μόνο κοινωνικές ομάδες.