Portal

Βασιλεία Μαξακούλη

Είδα λιοντάρια να ακονίζουν τα δόντια τους. Μια μάχη ενστικτώδης, εμποτισμένη με λαχτάρα για επιβολή με κέρδος την επιβίωση. Είδα αρκούδες να τρέχουν με μανία πάνω στις φώκιες. Θα έτρωγε εκείνη που θα έφτανε πρώτη. Μα αν ήταν πιο διακριτικές, ίσως να έτρωγαν κι οι δύο. Είδα φάλαινες να καταπίνουν τον εχθρό τους μέσα στη δίνη της παλίρροιας. Τα νερά ήταν ταραγμένα και δεν μπορούσαν να φιλτράρουν εκείνα που έπρεπε να καταπιούν κι εκείνα που θα φώτιζαν μόνα τους όταν η θάλασσα θα γαλήνευε πια. Θα νόμιζε κανείς πως πράγματι μιλάω για αυτά τα υπέροχα πλάσματα.  Όμως όχι.
Μιλάω για σένα που αντί να αξιοποιήσεις το ταυτόχρονα θείο και επίκτητο δώρο του διαλόγου, πολεμάς με χέρια και με όπλα. Μιλάω για σένα που βάζεις τον εγωισμό σου πάνω από την ομόνοια με αποτέλεσμα μια καθολική ήττα. Μιλάω για εσένα που μπορείς να διακρίνεις τα σωστά από τα ανήθικα, αλλά επιλέγεις να εθελοτυφλείς και να εξομοιώνεσαι. Κάποιοι θα πουν πως ζω σε μια ουτοπία, μα τελευταία έχω γραπωθεί στο έδαφος πιο γερά από ποτέ. Νοιώθω τεράστια οργή για τις πηγές της βίας από όπου κι αν προέρχονται κι απύθμενη απογοήτευση για την ανικανότητα των ειδικών να διαχειρίζονται τη θύελλα.
Αν ανέχεστε κτηνωδίες στο όνομα της αναζήτησης ειρήνης, δεν διαφέρετε σε τίποτα από τα άγρια ζώα της ζούγκλας. Εκείνο το πολύτιμο δώρο της λογικής σκέψης και του λόγου το έχετε για να καλλιεργήσετε σταδιακά τα ανθρώπινα ιδανικά -και για άλλους λόγους πολλούς- μα θέλει πρώτα ελευθερία κι ισορροπία. Να επαναστατείτε χωρίς αίμα, να καταδικάζετε δείχνοντας το σωστό. Να μην επικροτείτε τον ξυλοδαρμό του εν δυνάμει πατέρα σας σαν απόρροια του ξυλοδαρμού του εν δυνάμει αδερφού σας. Πώς ένας νέος πόνος θα σε λυτρώσει για τον προηγούμενο; Γιατί παλεύεις μανιωδώς να γαντζωθείς από τα άκρα λες κι αν σταθείς στη μέση θα βουλιάξεις σαν ένα διάφανο ανθρωποειδές; Και θα σου πω και κάτι που σιχαίνεσαι να ακούσεις. Εσύ κι εκείνος είστε βαθειά παρόμοιοι, με κοινές αξίες κι ιδανικά απλώς σε διαφορετική κατεύθυνση. «Με χτύπησε, άρα θα ανατινάξω τον εργασιακό του χώρο». Στα μάτια τρίτου, φαντάζετε ίδιοι σαν δυο σταγόνες νερό που η μια απορροφήθηκε από τον χωματόδρομο κι η άλλη από τα βρώμικα νερά της λίμνης.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επικρατεί μια εικονική πάλη. Εκτινάσσονται χαρακτηρισμοί εξοντωτικοί σε κάθε λεζάντα, σε κάθε σχόλιο κι επιστρέφουν στον πομπό με λέξεις εκρηκτικές. Τόλμησα να εκδηλώσω τη συνήθεια μου να ηρεμώ την τρικυμία και συμπέραναν πως υποστήριξα τα δρώμενα. Άραγε εκείνες οι σειρήνες που τραγουδούν παράφωνα να μην προσπάθησαν ποτέ να αγγίξουν τον σωστό τόνο μπαίνοντας στη θέση του άλλου; Μήπως σου μίλησαν με τόσο μίσος γιατί δεν σε κατάλαβαν; Κι όχι γιατί δεν μπόρεσαν, μα γιατί δεν θέλησαν. Όλοι ζητούν, μα κάποιοι μόνο κερδίζουν. Μήπως θα φταίει ο τρόπος που διεκδικούν; Αναρωτιέμαι.     
Στην ομάδα της επικράτειας, οι παίχτες είναι πάμπολλοι κι αντί να αγκαλιάζονται σαν μια γροθιά, μοιράζουν γροθιές μεταξύ τους. Κυριολεκτικές και μεταφορικές. Κράτα τη σφαίρα σου για 60 δευτερόλεπτα προτού τη ρίξεις με τόση μανία. Ίσως να σου φανεί πως αγνόησες εκείνη τη λέξη που αλλάζει ξαφνικά όλο το νόημα. Ίσως τα λόγια του να έχουν νόημα τελικά. Η κατανόηση θα φέρει την ιδέα κι η ιδέα την πράξη. Η ενστικτώδης πυρπόληση τι θα σου φέρει; Θα σου απαντήσω εγώ. Οργή, μοναξιά κι ενοχές. Να ξέρεις πού απευθύνεσαι όταν διεκδικείς. Κι εκείνος τα ίδια με εσένα ζητάει, μονάχα λίγο πιο ειρηνικά.
Ονειρεύομαι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα ριζώσει σε κάθε παιδί την έννοια της ανθρωπιάς, γιατί από εκεί θα αρχίσουν όλα. Μια σχολική τάξη, όπου όλοι θα μάθουν πώς να αγαπηθούν και να αγαπούν, όπου όλοι θα έχουν μπει στη θέση όλων στο φαντασιακό ακόμα κι αν η πραγματικότητα τους θέλει εκ διαμέτρου αντίθετους, οπού δε θα με χτυπά κανείς γιατί διαφώνησε με τις ιδέες μου, με τις επιλογές μου, με το δικαίωμα μου να διεκδικώ όσα μου ανήκουν ή  να κάνω τη δουλειά μου με ηθική κι υπευθυνότητα. Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου εκείνα τα παιδιά θα έχουν πλέον μεγαλώσει και όταν θα βλέπουν αδικίες, εγκλήματα και ανελευθερία, θα ενώνονται σε μια γροθιά. Θα αποφασίζουν λογικά, θα πράττουν αποτελεσματικά κι ηθικά. Κανείς δεν κέρδισε υπακούοντας στο μένος, ίσως μόνο να έκανε ανήθικες πράξεις εν ψυχρώ. Κανείς δεν βγήκε κερδισμένος από τον πόλεμο, ακόμα κι αν έτσι σε άφησαν να πιστεύεις. Ο νικητής του στέμματος θα στάζει αιωνίως αίμα από το πουκάμισο του κι ο αληθινός ήρωας δε θα ξαναντικρίσει την ανατολή. Από πότε η επίδειξη ανθρωπιάς θεωρείται γνώμη; Γνώμη μου.