Portal

Μαρία Μωραΐτη

Η οπισθοδρομική αυτή κίνηση συνεπάγεται την καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών, γεγονός που καθιστά την απόφαση αυτή επικίνδυνη, καθώς θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την προστασία των γυναικών.

Η βία εναντίον των γυναικών αποτελεί μέιζον κοινωνικό πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Για το λόγο αυτό εδώ και πολλές δεκαετίες πραγματοποιούνται προσπάθειες και δράσεις, που στοχεύουν στην αντιμετώπιση και την πρόληψη του φαινομένου. Στο πλαίσιο αυτό, υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2014 και υπογράφηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2017 και είναι νομικά δεσμευτική για τις χώρες που έχουν προχωρήσει στην κύρωσή της. Στόχοι της Σύμβασης αποτελούν η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, μέσω της λήψης μέτρων που περιορίζουν και προλαμβάνουν τη βία. Μεταξύ άλλων στις στρατηγικές πρόληψης και αντιμετώπισης εντάσσονται η διενέργεια δράσεων ευαισθητοποίησης και η ίδρυση δομών και υπηρεσιών στις οποίες μπορούν να προσφύγουν οι γυναίκες που έχουν υποστεί βία. Επιπρόσθετα, στα μέτρα εντάσσεται και η επιβολή νομικών κυρώσεων στους δράστες. Η ενδοοικογενειακή βία δεν θεωρείται πλέον οικογενειακή υπόθεση. Αντιθέτως, η άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας κατά των γυναικών ποινικοποιείται, προστατεύοντας με τον τρόπο αυτό τα δικαιώματα των γυναικών. Αδιαμφισβήτητα, η Σύμβαση της Κωνταντινούπολης μετέτρεψε σε δημόσιο θέμα ένα σοβαρό έμφυλο ζήτημα, το οποίο χρήζει άμεσης επίλυσης, πλην όμως ήταν ένα «αόρατο» πρόβλημα, εξαιτίας του ότι θεωρούνταν ιδιωτική υπόθεση.

Η Τουρκία αποχωρώντας από τη Σύμβαση θέτει σε κίνδυνο την προστασία των γυναικών όχι μόνο εντός της χώρας, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις γυναικών ενάντια στην  απόφαση αυτή. Η τουρκική κυβέρνηση αιτιολόγησε την αποχώρηση της, υποστηρίζοντας ότι αυτό γίνεται, καθώς προωθείται η «ομαλοποίηση της ομοφυλοφιλίας», που είναι ασυμβίβαστη με τις οικογενειακές και κοινωνικές αξίες της Τουρκίας. Η τοποθέτηση αυτή προωθεί ομοφοβικές αντιλήψεις και αναπαράγει τη ρητορική μίσους, στοχοποιώντας τους ανθρώπους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.

Η καταπάτηση των ήδη θεσμικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων είναι αναμφίβολα μια κίνηση που διαγράφει τις προσπάθειες και τους αγώνες που πραγματοποιήθηκαν μέχρι να φτάσουμε στην κατοχύρωσή τους. Γενικότερα, η συγκεκριμένη χώρα δεν διακρίνεται για τον προοδευτισμό και το δημοκρατικό της φρόνημα, τουναντίον μάλιστα. Ωστόσο, σε αυτό που θα πρέπει να εστιάσουμε είναι η πράξη αυτή καθαυτή και όχι η χώρα, καθώς και άλλες χώρες μεταξύ των οποίων η Πολωνία και η Ελλάδα, στο πρόσφατο παρελθόν έχουν καταψηφίσει νομοθετήματα που σχετίζονται με τα δικαιώματα των γυναικών και συγκεκριμένα το δικαίωμα της τεχνητής διακοπής της κύησης.

Το έμφυλο ζήτημα παραμένει ένα φλέγον θέμα, που χρήζει άμεσης άμβλυνσης μέσω της εφαρμογής στρατηγικών και μέτρων που συμβάλλουν στην καταπολέμηση και την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών. Εξίσου σημαντικό ζήτημα, παραμένει η διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Οι προσπάθειες και οι δράσεις που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί αποτελούν μέρος μιας συνεχούς και αδιάληπτης προσπάθειας ουσιαστικής κατοχύρωσης των δικαιωμάτων, σε μια εποχή που θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα. Άλλωστε, όπως αποδεικνύεται επί του πρακτέου ακόμη και η θεσμική κατοχύρωση των δικαιωμάτων δεν δικαιολογεί εφησυχασμό.