Portal

Γιάννης Τσακαρισιάνος

Δεν τίθεται πραγματικά η επιλογή του να στρατευθείς ή όχι στην Ελλάδα, εφόσον το Σύνταγμα επιβάλλει τη στράτευση όλων των ενήλικων αρρένων πολιτών. Στην πορεία της θητείας επιβάλλεται και η «συστράτευση» με τους στρατιωτικούς κανόνες και την "απαράβατη" ιεραρχία. Με τα εθνικιστικά συνθήματα και τα «γούστα» των ανωτέρων σου.

Τα «γούστα» αυτά ακριβώς βίωσε και ο Κυριάκος Ευαγγελάτος κάνοντας τη θητεία του στο στρατόπεδο του ΚΕΤΧ της Πάτρας. Μετά από άδεια που πήρε, πήγε στην πατρίδα του την Κεφαλονιά και στις 20 Φλεβάρη έδωσε, με βάση τα μέχρι στιγμής στοιχεία, μόνος του τέλος στη ζωή του, πέφτοντας με το αμάξι του από γκρεμό, στην περιοχή «κόκκινος βράχος», στο δρόμο που ενώνει το Ληξούρι με το Αργοστόλι.

Η οικογένεια αναγκασμένη να ζήσει με το αδιανόητο, και η κοινωνία απαθής και ανήμπορη να κρίνει ορθολογικά το οτιδήποτε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα σχόλια που γράφτηκαν κάτω από ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο «Πρώτο Θέμα», όπου ο δημοσιογράφος αναφέρει το περιστατικό και το τι διαδραματίστηκε μετά από αυτό, καθώς επακολούθησε επερώτηση από την αξιωματική αντιπολίτευση προς το πρόσωπο του υπ. Εθνικής Άμυνας.

Από τη μεριά του, ο πατέρας του νεαρού φαντάρου, έχει επανειλημμένα πει δημόσια, από την πρώτη στιγμή κιόλας, πως η αυτοχειρία του γιου του δεν είναι ένα απλό περιστατικό, αλλά προϊόν ενός αβάσταχτου ψυχολογικού πολέμου που δέχτηκε ο Κυριάκος όσο έκανε τη στρατιωτική του θητεία, από τον Έβρο μέχρι και το ΚΕΤΧ της Πάτρας όπου υπηρέτησε πριν πάρει την απόφαση να πέσει στον γκρεμό.

Ενδεικτικά κάποια σχόλια που γράφτηκαν λένε τα εξής, «20/2, άλλη μια ημέρα μνήμης, άλλη μια γιορτή, άλλη μια πορεία συγκέντρωση στα προπύλαια, άλλος ένα ήρωας, συγνώμη, αλλά μην εκμεταλλεύεστε τον πόνο του άλλου για να δημιουργήσετε πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει, αλλά όπως φαίνεται ακόμη και ο πατέρας το ίδιο κάνει, να εκμεταλλευτεί τον θάνατο του παιδιού του. ΟΚ έγιναν καψόνια στον Έβρο πριν από δυο μήνες, και το θυμήθηκε όταν πήρε μετάθεση πήγε στην Πάτρα, φαντάσου βύσμα, και πήγε να αυτοκτονήσει όταν ήταν σε άδεια, θα τρελαθούμε».

Συνεχίζει ο ίδιος χρήστης λέγοντας και τα παρακάτω, «Τώρα για όσους μαλθακούς δεν αντέχουν την εκπαίδευση, ας μην πάνε φαντάροι, δεν χρειάζεται, φύρα είναι που λένε στο χωριό μου, χαρτί με ψυχολογικά προβλήματα και καθάρισαν, αλλά τα θέλουν όλα, χωρίς να κοπιάσουν, αγορίνες μου, αν βρεθείτε απέναντι από τον Τούρκο να του πείτε αυτά που πιστεύετε και θα σας καταλάβει».

Παρακάτω η κουβέντα συνεχίζεται και το λόγο παίρνει ένας ακόμα σχολιαστής με το όνομα «τι λέτε μωρέ;», ο οποίος με τη σειρά του σχολιάζει: «είστε σοβαροί τώρα; Σε ποια υπηρεσία οποιουδήποτε όπλου υπάρχει καψόνι και μάλιστα εκτεταμένο όπως υπαινίσσεστε; Eγω υπηρέτησα σε πλoίο και τρέχαμε κάτω στον Περσικό κόλπο για 5 μήνες και μετά για 14 στη ξηρά χωρίς βύσμα, χωρίς τίποτα και κανείς δεν τόλμησε κάτι τέτοιο ούτε και πουθενά δεν είδα τέτοιο πράγμα. Καταρχάς γνωρίζετε τι σημαίνει καψώνι ή απλώς λέτε ότι μπούρδα κατεβάσει η γκλάβα σας; Μπερδεύετε το πείραγμα αλλά και τον εκφοβισμό από άλλους φαντάρους (που είναι ποινικό αδίκημα και πρέπει να καταγγέλλεται) με το καψώνι που είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, γιατί υποχρεωτικά πρέπει να συμμετέχει και υπαξιωματικός ή αξιωματικός. Που το είδατε αυτό; Έχει πάει κανένας από εσάς στρατό ή ήσασταν γιωτάδες;»

Από τα παραπάνω σχόλια μπορεί να καταλάβει κανείς πως το πλαίσιο του στρατού είναι ικανό να καταστήσει δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ πειθαρχίας και εκδίκησης, καψωνιού και bullying. Το μεγάλο ζήτημα, όμως, που προκύπτει, είναι το γεγονός ότι έχει δοθεί η ιδέα σε πολλούς που έχουν υπηρετήσει ότι «ο στρατός τα έχει αυτά», ότι «έτσι πρέπει να είναι» γιατί «ο πόλεμος είναι μια πολύ σκληρή πραγματικότητα».

Ο πατέρας του Κυριάκου αφήνει -σε κάθε εμφάνισή του- αιχμές, πως το παιδί του υπέστη bullying κατά τη διάρκεια της θητείας του, βιώνοντας τον εκφοβισμό από ανώτερούς του ή και από φαντάρους.

Δεν αφήνεται κανένα περιθώριο «λιγοψυχίας». Με το που φορέσεις την παραλλαγή είσαι αναγκασμένος να υποβάλλεσαι στο μαρτύριο που και ο Κυριάκος -η εξέλιξη της υπόθεσης και οι όποιες αποδείξεις θα το ξεκαθαρίσουν- πιθανόν να έχει δεχτεί. Γιατί πολύ απλά είσαι φαντάρος, πρέπει να σκληραγωγηθείς για το στρατό, «για την πατρίδα», όντας διατεθειμένος να προσφέρεις ακόμα και τη ζωή σου. Ο στρατός όμως, εν τέλει, τί προσφέρει σε ένα παιδί σαν τον Κυριάκο και σε κάθε παιδί;