Portal

Γιώργος Μακρίδης

Το αφήγημα σχετικά με την «κινεζική πανδημία» έχει ριζώσει βαθιά στην αμερικανική καθημερινότητα. Ήδη από τις μέρες που ο τότε Πρόεδρος Τράμπ αναφερόταν στον COVID-19 ως το “Chinese Virus” (ο κινεζικός ιός), η πανδημία σε μεγάλο βαθμό αντιμετωπίζεται ως κάτι ξενόφερτο στα αμερικανικά εδάφη. Η κακή διαχείριση της πανδημίας οδήγησε σε μια έντονη υγειονομική και πολιτική κρίση στις ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα οι κοινωνικές εντάσεις χτυπούσαν κόκκινο.

Από τον Μάρτιο του 2020, έχουν καταγραφεί 3.795 περιστατικά άσκησης μίσους ενάντια στις ασιατικές μειονότητες σε αμερικανικά εδάφη. Από αυτά, το 68,1% αφορά περιστατικά λεκτικής κακοποίησης, ενώ το 20,5% για αποφυγή λόγω φυλετικής διάκρισης. Μεγάλοι είναι δυστυχώς και οι αριθμοί για τα περιστατικά άσκησης σωματικής βίας, τα οποία ανέρχονται στο 11,1% των συνολικών περιστατικών. Το τελευταίο διάστημα ειδικά, οι εκφάνσεις βίας έχουν αρχίσει να κλιμακώνονται, καθώς έχουν καταγγελθεί ακόμα και δολοφονίες με ρατσιστικά κίνητρα.

Για άλλη μια φορά, μαζικές κινητοποιήσεις έχουν οργανωθεί από ακτιβιστές στις αμερικανικές μητροπόλεις. Ο τύπος και οι influencers έχουν επίσης κινητοποιηθεί. Οι διακρίσεις όμως έχουν ήδη στοιχίσει πολλά στους Ασιάτες των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι παραβιάσεις των κατοχυρωμένων από τον ΟΗΕ αλλά και το Αμερικανικό Σύνταγμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Ιδιοκτήτες μικροεπιχειρήσεων, καταστημάτων της γειτονιάς, που έφυγαν από την πατρίδα τους για να κυνηγήσουν το αμερικανικό όνειρο βρίσκονται στο στόχαστρο των αυτοαποκαλούμενων Αμερικανών πατριωτών.

Ως συνήθως, κυρίως οι γυναίκες βρίσκονται στην γραμμή του πυρός, αφού τα περιστατικά μίσους εναντίων τους είναι κατά 2,3 φορές περισσότερα από ότι εναντίον των ανδρών. Περιστατικά βίας συμβαίνουν στο χώρο εργασίας, στο δρόμο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά κυρίως στο διαδίκτυο. Οι ομάδες μίσους (hate groups) στα social media δεν είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο. Τους προηγούμενους μήνες, μάλιστα, πολλές ομάδες υποστηρικτών του Τράμπ οργανώθηκαν μέσω αυτών για να επιτεθούν στο Καπιτώλιο.

Στην πραγματικότητα, ο ρατσισμός κατά των ασιατικών μειονοτήτων έχει «πλούσια» ιστορία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τις πρώτες αφίξεις Ασιατών στις ΗΠΑ στα μέσα του 19^ο αιώνα, οι διακρίσεις και η «λευκή υπεροχή» ήταν εμφανείς. Η διαφορά ανάμεσα στην ασιατική και τη δυτική κουλτούρα δεν βοήθησε ιδιαίτερα στο γεφύρωμα του χάσματος. Από τότε, οι εν λόγω μειονότητες βρίσκονται στο στόχαστρο μαζικών δολοφονιών, εκφοβισμών και κάθε είδους περιθωριοποίησης.

Οι πρόσφατες οργανωμένες επιθέσεις και ο συστημικός ρατσισμός έχουν αφήσει τρομοκρατημένη την ασιατική κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα περισσότερα θύματα δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά μίσους, καθώς δεν πιστεύουν πως οι αρχές είναι σε θέση ή είναι διατεθειμένες να τους βοηθήσουν. Σύμφωνα με αναφορές, έχει αυξηθεί ο αριθμός των Ασιατών κατόχων όπλων, σε μια προσπάθειά τους να αμυνθούν μόνοι τους, αφού δεν βλέπουν κανέναν διατεθειμένο να τους προστατεύσει.

Μπορεί η πανδημία του COVID-19 να απομακρύνεται σταδιακά από την ζωή μας, αλλά οι κοινωνικές εντάσεις που προκάλεσε δεν επιδεικνύουν την ίδια τάση. Η στοχοποίηση των μειονοτήτων σε καιρούς κρίσης είναι μια παλιά συνταγή στον πολιτικό χώρο και οι πολίτες συχνά πέφτουν στην παγίδα της αλόγιστης απόδοσης ευθυνών. Η αναζωπύρωση του εθνικού αισθήματος είναι συχνά ζητούμενο στις εθνικές κρίσεις, αλλά πολύ εύκολα οδηγεί στην ξενοφοβία. Ωστόσο, η δαιμονοποίηση του «ξένου» αντιφάσκει με την πολυπολιτισμικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως ακριβώς οι πρακτικές μίσους με την ανοιχτή παγκόσμια κοινότητα που είναι ήδη εδώ.

Αγωνιστήκαμε κατά της πανδημίας φορώντας μάσκες και κρατώντας αποστάσεις μεταξύ μας. Πλησιάζοντας προς το τέλος της το μόνο που μας έμεινε είναι οι αποστάσεις, οι οποίες έχουν πλέον φυλετικό πρόσημο. Αν έχουμε μάθει κάτι παρατηρώντας τα δρώμενα στις ΗΠΑ είναι πως οι τάσεις που αναπτύσσονται εκεί συνήθως βρίσκουν το δρόμο για να ευδοκιμήσουν και σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ας μην αφήσουμε τις φυλετικές διακρίσεις να είναι μία από αυτές.

Πηγή φωτογραφίας: Halisia Hubbard/NPR