Portal

Βασιλεία Μαξακούλη

Δάκρυα χαράς, δάκρυα συγκίνησης, δάκρυα γέλιου. Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να δακρύζεις κι άλλοι τόσοι για να γελάς. Κάποιες αφηγήσεις πρόσφατες με έκαναν να αναρωτιέμαι. Είναι οι σχέσεις λόγος να βυθίζεσαι μέσα σε ραγισμένα γυαλιά ή να ξαγρυπνάς από ενθουσιασμό;

Φυσικά δεν υπάρχει μία απάντηση. Οι σχέσεις ρέουν μαζί με τους ανθρώπους που τις συγκροτούν, σε ένα ποτάμι δίχως κατεύθυνση διότι κάθε μέρα είναι μια νέα αναπάντεχη διαδρομή. Καμιά φορά ποτάμια που περνούσαν από όμορφα τοπία και μέρη εξωτικά, συναντούν πέτρες και λασπόνερα. Εκείνο που έχεις να κάνεις εσύ είναι να μην σε αφήσεις να βουλιάξεις μες στον βάλτο, αλλά να γραπωθείς από ένα δέντρο και να πετάξεις πάλι ψηλά.

Κι εκείνες τις φορές που δακρύζεις και γυρίζουν να σου πουν: «Δεν το εννοούσα», τότε τι κάνεις; Το πιστεύεις ή το αγνοείς; Οι τυπικές αυτές φράσεις στοχεύουν στην αφαίρεση της αξίας των συναισθημάτων που συνόδευαν τα λεκτικά βέλη που σε σημάδεψαν. Το επικίνδυνο με τα λόγια είναι πως τα σημάδια εξαϋλώνονται και θάβονται κάπου βαθειά μέσα σου. Για να μην ξεχνάς, θα πρέπει να σου μιλάς συνέχεια, να βάζεις το μέσα σου στον καθρέφτη και να αναλύετε μαζί εκείνα τα αντιφατικά και ίσως επικίνδυνα που σου πρόσαψαν για ταμπέλες κάποιοι ξένοι. Ξένοι διότι παρά την οικειότητα που αισθανόσουν, αποδείχθηκε πως βρίσκονταν σε πλήρη άγνοια σχετικά με όσα ομολογεί η ύπαρξη σου. Αναρωτιέμαι: αν εσύ δεν εννοούσες τα λόγια που είπες ή τις πράξεις που έκανες, τότε ποιος; Οι μπάλες φωτιάς που εκτίναξες πηγάζουν από μια σπίθα που έθαβες μέσα σου, μα ως τώρα δεν έβρισκες την αφορμή να την πετάξεις. Παραμόνευες την ευκαιρία να τα διώξεις όλα προς τα έξω διαστρεβλωμένα και αναμειγμένα με τις ανασφάλειες σου, ένα κράμα αλήθειας με μεγάλη δόση ψευδαίσθησης και προβολής του εαυτού σου και των μη θεραπευμένων τραυμάτων του. Ο μεγαλύτερος ένοχος μιας οδυνηρής συμπεριφοράς είναι τα ανεπεξέργαστα συναισθήματα, ο υποσυνείδητος πόνος και οι ανεκπλήρωτες ανάγκες.

Κάθε λέξη και πράξη έχει σημασία για τον πομπό της. Κάθε λέξη και πράξη καθοδηγείται από μια πρόθεση. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να θυμώνεις ξεσπώντας σε έναν κοντινό σου άνθρωπο με υβριστικά και προσβλητικά λόγια. Και μόλις ηρεμήσεις θα γεμίσεις ενοχές τρέχοντας να πεις πως δεν τα εννοούσες, αλλά είχες θολώσει μέσα στα ταραγμένα νερά του θυμού. Εκείνο που προβάλεις σαν δευτερογενή αλήθεια μετέπειτα, στην πραγματικότητα καλύπτει την πρωτογενή αλήθεια. Όταν οι αναστολές πέφτουν, τότε στην επιφάνεια ανεβαίνει το κατακάθι, εκείνες οι πικρές γουλιές από τον ξεχασμένο και ψυχρό καφέ που έθαβες στη γωνία όταν σε ενοχλούσε κάτι σε εμένα, σε εκείνον, σε εκείνη. Βάζεις λοιπόν λέξεις στα συναισθήματα που έμεναν στα αρχειοθετημένα και έψαχναν μια αφορμή να εκφραστούν. Οι λέξεις αυτές μπορεί να μην απεικονίζουν μια ακριβή περιγραφή της πραγματικότητας, αλλά περιγράφουν επακριβώς την ένταση των συναισθημάτων σου σε συνδυασμό με άλυτα θέματα του παρελθόντος ή μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Επομένως; Εννοείς αυτά που λες και κάνεις. Λες συγγνώμη γιατί δεν θες να με χάσεις, μα οι λέξεις που ξεστόμισες απέχουν πολύ από το «δεν σήμαιναν τίποτα». Κι αν για εσένα οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα, καθώς έδιωξες από μέσα σου εκείνο το βαρίδι που σε έσπρωχνε στην άσφαλτο, για εμένα σημαίνουν πολλά. Η απολογητική σου διάθεση, που τείνει να αναιρέσει το μέγεθος του παγόβουνου που έκρυβες μέσα σου, απορρίπτει τα συναισθήματα μου σχετικά με όσα προηγήθηκαν.

Εν κατακλείδι; Εννοείς όσα λες και κάνεις. Λες πως δεν τα εννοείς απλώς και μόνο επειδή δεν οδηγήθηκες σε αυτά από τη συνειδητή σου σκέψη. Μπορεί να φέρεσαι άσχημα σε κάποιον προσπαθώντας να επικοινωνήσεις πως πονάς ακόμα κι αν δεν ήταν εκείνος που σε πλήγωσε. Αντί λοιπόν να αγνοείς τις συμπεριφορές σου αποσυνδέοντας τες από το μυαλό και τη λογική σου, δοκίμασε για αλλαγή να έρθεις σε επαφή με τα αληθινά σου συναισθήματα, τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις σου. Η συμφωνία φέρνει πληρότητα. Συμφωνία θα πει το μυαλό, η καρδιά το σώμα, οι πράξεις, τα λόγια, όλα να κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Όταν η συμπεριφορά σου ακολουθεί διαφορετική πορεία από το μυαλό ή τα λόγια σου, τότε αγνοείς μια φωνή μέσα σου, εκείνη που θα σε βοηθήσει να σε γνωρίσεις και να σε αγαπήσεις λίγο παραπάνω από όσο τώρα νομίζεις πως σε ξέρεις. Και όταν έρθει εκείνη η στιγμή θα αναρωτιέσαι πώς σε παραμελούσες για τόσον καιρό, αγνοώντας και τις ανάγκες των υπολοίπων αφού για ντόμινο πρόκειται.  Αν καταφεύγεις σε πράξεις ή λόγια  για τα οποία αργότερα μετανιώνεις αντί να τα αναιρείς λέγοντας πως δεν σήμαιναν τίποτα, ψάξε να βρεις το κρυμμένο νόημα πίσω από αυτά, τα συναισθήματα που δημιούργησαν αυτές τις λέξεις εξαρχής. Είσαι μια ολόκληρη ενότητα.  Επομένως, όταν προκύπτουν λέξεις και πράξεις που δεν φαίνεται να συμφωνούν με την πραγματικότητα σου, τότε μήπως ήρθε η ώρα να ενώσεις τα κομμάτια για να βρεις την ισορροπία; Η κακή συμπεριφορά δεν σε κάνει κακό άνθρωπο, παρά μόνο άνθρωπο και σου επισημαίνει την ανάγκη σου για αυτό-φροντίδα.