Portal

Κωνσταντίνα Ξυνόγαλου

Το πιο τρομακτικό, όμως, δεν είναι η πράξη καθεαυτή αλλά η αντίδραση μέρους της κοινωνίας που εξαπέλυσε λόγο μίσους προς το πρόσωπό της. Μετά τις δηλώσεις της Σοφίας Μπεκατώρου πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριξαν ότι το έκανε για τη δημοσιότητα, γιατί θέλει να πολιτευτεί, γιατί έχει στόχο να γίνει ευρωβουλευτής. Επίσης, δεν είναι λίγοι και αυτοί που στις δηλώσεις της Ολυμπιονίκη έσπευσαν να απαντήσουν με το ερώτημα «Γιατί τώρα;». Για όσους μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος αυτού που έχει υποστεί το άτομο αυτό δεν χωρούν τέτοιες ερωτήσεις και σχόλια.

Η απάντηση στην ερώτηση «Γιατί τώρα;» και όχι τότε είναι «γιατί τώρα» ένιωσε έτοιμη και δυνατή. «Γιατί τώρα» πίστεψε πως η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να δεχτεί γυναίκες που έχουν υποστεί τη σεξουαλική παρενόχληση χωρίς ταμπού και στιγματισμούς. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, άλλωστε, ότι μετά από τη καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου άνοιξαν και μίλησαν χιλιάδες στόματα και έγιναν δεκάδες καταγγελίες μεταξύ αυτών και για το βιασμό ενός 11χρονου κοριτσιού από τον προπονητή της.

Η δύναμη του πρωταθλητισμού συχνά υπηρετεί άγραφους κώδικες που νομιμοποιούν τη βία εις βάρος των αθλητών και την ψυχολογική πίεση. Στο βωμό του πρωταθλητισμού ορισμένοι προπονητές και «παράγοντες» καταχρώνται την εξουσία τους. Η πυγμή, η στοχοπροσήλωση και η πειθαρχία στην αθλητική διαδικασία μεταφράζεται σε ορισμένες περιπτώσεις σε κυριαρχία επί του σώματος μιας γυναίκας-αθλήτριας.

Μετά την καταγγελία του περιστατικού από τη Σοφία Μπεκατώρου δεν άργησε να έρθει και η επίσημη απάντηση της ομοσπονδίας που φανερώνει την απόσταση μεταξύ ομοσπονδίας και αθλητών. «Με αφορμή την δημόσια τοποθέτηση της Ολυμπιονίκου κ. Σοφίας Μπεκατώρου, η Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία δηλώνει ότι μέχρι πρόσφατα δεν είχε λάβει καμία επιστολή ή έστω ανεπίσημη καταγγελία σχετικά. Ωστόσο, ακόμη κι αν είχε λάβει ανεπίσημη καταγγελία, η Ομοσπονδία θα ήταν άτεγκτη στην αντιμετώπιση τέτοιου φαινομένου. Επειδή, όμως, δεν πρέπει να πλανάται οποιαδήποτε σκιά για οποιονδήποτε, παροτρύνουμε την καταγγέλουσα εφόσον πήρε την πρωτοβουλία έστω και μετά τόσα χρόνια να μιλήσει σχετικά με αυτό το δυσάρεστο περιστατικό να γίνει συγκεκριμένη, και η Ομοσπονδία, εφόσον εμπίπτει στην αρμοδιότητα της, να μην έχει κανείς την αμφιβολία ότι θα πράξει τα δέοντα».

Η στάση της Ομοσπονδίας δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί τυπική και αποστασιοποιημένη. Δεν παραλείπεται, μάλιστα, από τη μεριά της Ομοσπονδίας η αναφορά στο μεγάλο χρονικό διάστημα που χρειάστηκε η γυναίκα αυτή για να μιλήσει («μετά τόσα χρόνια»), χωρίς βέβαια να αναφέρεται στην πιθανή αιτία της καθυστέρησης αυτής που ήταν ο φόβος. Η υποτιθέμενη «υπεύθυνη» απάντηση της Ομοσπονδίας φαίνεται να είναι κατώτερη των περιστάσεων, σαν να μην αναφέρεται δηλαδή σε μια καταδικαστέα πράξη όπως είναι ο βιασμός και η σεξουαλική παρενόχληση, αλλά σε ένα μικρό και αμελητέο παράπτωμα.

Βέβαια από την άλλη πλευρά κανείς δεν ισχυρίζεται ότι όλοι όσοι κατέχουν μια θέση σε Ομοσπονδίες έχουν τις ίδιες βλέψεις και τους ίδιους σκοπούς. Μάλιστα μέσα στην προαναφερθείσα απάντηση, παρήγορη και καθησυχαστική είναι η διαβεβαίωση ότι η ομοσπονδία «θα ήταν άτεγκτη στην αντιμετώπιση τέτοιου φαινομένου». Επιπλέον, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι μέχρι στιγμής έχουν παραιτηθεί 13 μέλη της ΕΑΘ από την Ομοσπονδία της Ιστιοπλοΐας, λόγω ευθιξίας, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να διαχωρίσουν τη θέση τους, να καταδικάσουν τέτοιου είδους συμπεριφορές και να σταθούν στο πλευρό κάθε αθλήτριας που έχει βιώσει κάτι ανάλογο.     

Η κοινωνία έχει χρέος να προωθεί την αξία της ισότητας. Ο σκοπός αυτός θα επιτευχθεί όταν ο λόγος μίσους τόσο στο διαδίκτυο όσο και στη πραγματική ζωή, και ειδικά όταν αυτός είναι έμφυλος, περιοριστεί σημαντικά. Η διάδοση της υπόθεσης της Σοφίας Μπεκατώρου μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για να αποκαλυφθούν παρόμοιες περιπτώσεις σε όλους τους εργασιακούς χώρους και να καταδειχθούν όλες οι μορφές θυματοποίησης που γεννά το μίσος.

Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» η Ολυμπιονίκης δήλωσε μεταξύ άλλων  ότι «την επόμενη μέρα από το τραγικό περιστατικό σκεφτόμουν μήπως έπρεπε να τον δείρω να τον χτυπήσω και μετά σκεφτόμουν θα με πίστευε κανένας όταν θα έλεγα τι έγινε;  Ή θα βρισκόμουν ξαφνικά από θύμα να είμαι και κατηγορούμενη;» Και κάπως έτσι γεννάται το εξής ερώτημα: Αν η αδικία οδηγεί στη βία, υπάρχει δικαιοσύνη στην εκδίκηση; Φυσικά και η εκδίκηση δεν είναι ποτέ λύση, η τιμωρία, ωστόσο, όταν έχει σωφρονιστικό χαρακτήρα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να δημιουργήσει μια πραγματικά πολιτισμένη κοινωνία με χαμηλά ή και μηδενικά ποσοστά ενεργειών που υποκινούνται από το μίσος.

Η κοινωνία, λοιπόν, θα πρέπει να θεσπίσει νόμους  που να τάσσονται υπέρ του θύματος και να μην ευνοούν το θύτη. Η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου με τη στάση της αυτή έβαλε ένα λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια.  Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό,  καθώς για να γίνει πράξη θα πρέπει όλοι και όλες με σεβασμό και αλληλεγγύη να είμαστε δίπλα στις γυναίκες και τους άντρες που θέλουν να μιλήσουν. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε  την κοινωνία που χρόνια οραματιζόμαστε, μια κοινωνία ισότητας και σεβασμού.