Portal

Άννα Αλκινόη Κωστάκη

Έτσι, μιλώντας για το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου να ζει και να εκφράζεται ελεύθερα, μια ανάρτηση στο twitter της κυρίας Λατινοπούλου έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις και ποικιλία νέων θεωρήσεων, που αφορούν τη «κοσμοθεωρία» όπως η ίδια αναφέρει, της «πλειοψηφίας», των «πρεσβευτών της ελεύθερης βούλησης και έκφρασης». Στο περιεκτικό βίντεο που ανάρτησε την περασμένη εβδομάδα η νεαρή πολιτεύτρια της ΝΔ στην Α’ Θεσσαλονίκης, κατήγγειλε μια «νέα» τάση ή αλλιώς ένα καινούργιο «πρότυπο ομορφιάς», που σύμφωνα με τα λεγόμενά της, ακολουθεί μία «νοσηρή μειονότητα» της κοινωνίας μας. Η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, έχοντας εξίσου το δικαίωμα της ελευθερίας να πράττουν, να τοποθετούνται και να υπερασπίζονται τη στάση και τον τρόπο ζωής τους, αποτελείται κυρίως από γυναίκες, οι οποίες επιθυμούν να «ποστάρουν» και να δείχνουν δημόσια μέσω των κοινωνικών μέσων, είτε κάποιες ατέλειες του σώματός τους, όπως ρυτίδες, ραγάδες, κυτταρίτιδα και λοιπά σημάδια, είτε ακόμα και διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης της φυσικής και βιολογικής ανάπτυξης του ανθρώπινου σώματος, όπως το να αφήνουν τριχοφυΪα  σε περιοχές όπως οι μασχάλες.

Είναι κοινώς εμφανές πως όλα όσα παρουσιάστηκαν μέχρι τώρα ενοχλούν και αποσπούν την προσοχή της κας Λατινοπούλου -ωστόσο δεν φαίνεται να παραβιάζουν κανένα απολύτως ανθρώπινο δικαίωμα, κανένα κώδικα ομορφιάς και αντίληψης των ατόμων μίας κοινωνίας, πόσο μάλλον δεν επηρεάζει διόλου τις προσωπικές επιλογές και τον τρόπο αντιμετώπισης της καθημερινότητας καθενός. Αντ’αυτού, μάλιστα, «αφήνουν» το περιθώριο στη λογική κρίση του κάθε πολίτη της κοινωνίας μας, να πληροφορηθεί (εάν θέλει) για το πώς ορισμένες γυναίκες εκφράζουν  -η καθεμία την προσωπική της ομορφιά-  χωρίς να επιβάλλεται κανένα «πρότυπο» και καμία «σίγαση» του ελεύθερου αντίλογου εν μέσω διαδικτυακής αλληλόδρασης. Η προβληματική της «θεωρίας» όμως, δεν περιορίζεται στην κάθε άλλο παρά φυσική και «αρετουσάριστη» εμφάνιση της γυναίκας, αλλά συνεχίζεται με τη «διαπίστωση» αυτής ως «ιδιαίτερης και ασυνήθιστης!!» συμπεριφοράς που «προσπαθούν» σιγά σιγά να παγιώσουν αυτές οι γυναίκες στο τρόπο έκφρασης όλων των γυναικών. Επίσης, σύμφωνα με την κυρία Λατινοπούλου, εξευτελίζεται η φύση και των δύο φύλων, αφού το ένα «γέρνει» προς το άλλο.

Και που είναι το κακό; Μπορεί να μας έμαθαν από πολύ μικρή ηλικία ότι όλοι είμαστε ίσοι άλλα όχι ίδιοι. Και έτσι το τι επιλέγει ο κάθε άνθρωπος για να ντύσει το σώμα του, να στολίσει και να αναδείξει - τη φυσική και την υποκειμενική του ομορφιά- να τονίσει με περιττά ή και απέριττα εξωτερικά στοιχεία την ξεχωριστή προσωπικότητα του και να υποστηρίζει το φύλο του όπως τον εκφράζει αποτελεί την ξεκάθαρη και καθολική κοσμοθεωρία της πλειοψηφίας των ανεξάρτητων ατόμων της κοινωνίας μας, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε.

Η δυνατότητα της μαζικής αλληλόδρασης που μας παρέχουν τα νέα μέσα, και κυρίως τα κοινωνικά, μας επιτρέπουν και να εκφράσουμε την αντίθεση μας με όσα βλέπουμε, διαβάζουμε και ακούμε ως ενεργοί πολίτες και μέλη μιας κοινωνικής ομάδας. Το γεγονός όμως αυτό δεν αναιρεί το σεβασμό που οφείλουμε να δείχνουμε σε κάθε διαφορετική αντίληψη ή έκφραση από τις δικές μας. Στο σημείο αυτό λοιπόν, η κυρία Λατινοπούλου όχι μόνο απέδειξε πως επηρεάζεται, και για την ακρίβεια «πειράζεται», από το πώς εμφανίζονται μια ομάδα ατόμων που εκτιμούν τα φυσικά χαρακτηριστικά τους και τα αναδεικνύουν, άλλα πήρε το λόγο να εκπροσωπήσει την «πλειοψηφία» χαρακτηρίζοντας -μάλιστα, «νοσηρή μειονότητα» όσους δεν ακολουθούν τη «πεπατημένη» τάση έκφρασης της ομορφιάς και της περιποίησης. Έχοντας ολοκληρώσει έτσι την παρατήρησή της, συμπληρώνει πως το να παρατηρεί γυναίκες να κυκλοφορούν αξύριστες και με φαρδιές μπλούζες, ενώ τους άντρες ξυρισμένους και με πιο στενές, «γυναικωτές» ενδυμασίες αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από τα «παγιωμένα» «πρότυπα ομορφιάς».

Αλίμονο στην 45χρονή ηθοποιό Κέιτ Γουίνσλετ, η οποία αρνήθηκε να εφαρμόσουν ρετούς στις ατέλειες του σώματός της κατά τη διάρκεια μιας ερωτικής σκηνής της τηλεοπτικής σειράς του HBA, “Mare of Easttown”, στην οποία πρωταγωνιστεί ως ντετέκτιβ και γιαγιά. Και να σκεφτείτε πόσες νέες υποψήφιες πρωταγωνίστριες έχουν τεθεί σε παραβίαση και εξευτελισμό  των φυσικών τους χαρακτηριστικών, για να αποτελούν «πρότυπο» για τα νέα κορίτσια και τελικά ηττήθηκαν από το «αντιαισθητικό» σώμα μιας ώριμης γυναίκας που «πάει κόντρα» στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις.

Είναι σαφές πως η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ανιαρή, όταν αυτή η «πλειοψηφία» ορίζει ως εκπρόσωπους της ανθρώπους που μιλούν για το σωστό και το λάθος, το αληθινό και το ψεύτικο, όταν στην ουσία η ίδια τους η παρουσία δεν εμπεριέχει ίχνος «ακατέργαστης καλαισθησίας» και ευσυνειδησίας σε θέματα γενικής φύσεως και λογικής. Γνωρίζοντας πως οι παγιωμένες αρνητικές ιδεολογίες και οι συναισθηματικές προσβολές αποτελούν μείζον θέμα απασχόλησης και αντιμετώπισης, το ιδανικό αυτή τη στιγμή για την κοινωνία μας θα ήταν να μην «κοιτάμε την καμπούρα του άλλου αλλά τη δική μας».

Και εφόσον μία προσωπική ανάρτηση ή ένα σχόλιο γίνεται δημόσιο στα social media, ας αναλογιστούμε πως η κριτική και η επικριτική είναι αναστρέψιμη και αναμενόμενη από όλες τις πλευρές και τις κοινωνικές ομάδες και κυρίως είναι το όπλο των παιδιών που μεγαλώνουν στη σύγχρονη εποχή. Υπό αυτή την έννοια, τα παιδιά που μεγαλώνουν στην «εποχή της τεχνολογίας» έχουν περισσότερο «έμφυτη» την ικανότητα να σχολιάζουν οτιδήποτε προσέχουν, καθώς έτσι λειτουργούν στις διαδικτυακές εφαρμογές που χρησιμοποιούν στην καθημερινότητά τους. Γι αυτό χρίζει σημασίας τι είδους «κοσμοθεωρία» προβάλλουμε δημόσια προς «υπεράσπιση» των πολλών, ώστε να μην επιστρέψουμε στην «εποχή των σπηλαίων», όπου σίγουρα τα δικαιώματα και οι ελευθερίες ορίζονταν από την «πλειοψηφία» των πιο ισχυρών.