Portal

Μαρία-Νεφέλη Γρηγοράτου

Ναι, η αλήθεια είναι πως λίγο η κλεισούρα, λίγο η έλλειψη της δια ζώσης κοινωνικοποίησης, ε δε θέλει πολύ να αρχίσει κανείς να ξεσπά εδώ κι εκεί υπό την "αιγίδα"-προστασία ενός "ανώνυμου" προφίλ στα social media. Το θέμα όμως δυστυχώς δεν είναι τόσο απλό. Περιστατικά με σχόλια μίσους προς άλλα πρόσωπα υπάρχουν χιλιάδες ανέκαθεν. Από τις απαρχές του διαδικτύου σε σωρείες ιστοσελίδων οι επισκέπτες ανέβαζαν υβριστικά σχόλια εκφράζοντας έτσι την υποτιθέμενη δυσαρέσκειά τους. (Εγώ βέβαια αυτή τη «δυσαρέσκεια» αποτυπωμένη με τρόπο επιθετικό και ασεβή προς τον συνάνθρωπο τείνω να την χαρακτηρίζω προβληματική επικοινωνία.) Προφανώς δεν φταίει η τωρινή καραντίνα. Ευθύνεται πρωτίστως η λανθασμένη νοοτροπία που αναπτύσσεται, ότι δηλαδή ο καθείς μπορεί κι έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του χωρίς στοιχειώδεις περιορισμούς.

Πράγματι, όλοι μας καθίσταται αδήριτη ανάγκη να εκφραζόμαστε ελεύθερα χωρίς φόβο και πάθη. Όμως, δε νοείται αυτή η έκφραση γνωμών να στρέφεται αγενέστατα και τις περισσότερες φορές με σχόλια δίχως ουσία σε άλλους. Στα παραπάνω παραδείγματα βλέπουμε ανθρώπους δειλούς να θεωρούν ότι μειώνοντας το πρόβλημα του άλλου, παίρνουν υπόσταση σαν όντα. "Τρέφονται" με τη μισανθρωπία τους. Δεν έχουν το θάρρος να εμφανιστούν face to face. Η κοινωνικότητά τους φτάνει μέχρι το Facebook με μια πλασματική ταυτότητα που φέρουν.

Το πρόβλημα φυσικά έγκειται και στο ότι άλλα άτομα επιρρεπή στο να ασπαστούν απόψεις τρίτων δίχως "φιλτράρισμα" αδημονούν να διαβάζουν τέτοιου είδους σχόλια μίσους. Κάπως έτσι διαιωνίζονται άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο βιασμός γυναίκας προς άντρα είναι okay. Άτομα που αποθαρρύνουν θύματα κακοποίησης από το να μιλήσουν για τα βιώματά τους. Ήρθε το 2021 η ώρα νομίζω να σκεφτόμαστε λίγο προτού πληκτρολογήσουμε ένα σχόλιο. Είναι δωρεάν και έχουμε το χρόνο ειδικά αυτή τη δυσμενή περίοδο να συλλογιστούμε.